Serbołużyczanie

W Powiecie Görlitz żyje również mniejszość narodowa: Serbołużyczanie. Są oni potomkami plemion słowiańskich, które w trakcie wędrówki ludów ok. roku 600 zasiedlili tereny pomiędzy Odrą i Łabą/Soławą, między Morzem Bałtyckim i niemieckim Średniogórzem. W X wieku zostali podbici przez Niemców i od tej pory żyją w ramach niemieckiej państwowości. W porównaniu do innych mniejszości narodowych, Serbołużyczanie nie mają w krajach ościennych żadnej innej ojczyzny. Mimo, że liczebnie są tylko niewielką częścią społeczeństwa, to zachowali oni do czasów współczesnych swoje narodowe cechy, język i tradycje. Kolory flagi serbołużyckiej to niebieski (módre) – czerwony (cerwjene) - biały (bele). Jej wzorem była francuska flaga trójkolorowa.

Serbołużyczanie w Powiecie Görlitz żyją dziś zasadniczo we Wspólnocie Parafialnej Schleife. Dzięki niezwykłej architekturze z izbami regionalnymi i z kościołami, miejscowości te umożliwiają głęboki wgląd we wcześniejsze życie. Dwujęzyczność jest dla wszystkich widoczna na tablicach drogowych z nazwą miejscowości, w nazwach ulic, napisach dotyczących instytucji, placówek komunalnych, sklepów, zakładów i jest słyszalna w czasie rozmów mieszkańców serbołużyckich.

W powiecie wytworzyły się cztery regiony folklorystyczne. Obszar Muskauer Heide był w przeszłości jednym z największych obszarów leśnych. Z uwagi na rozdzielenie osiedli lasami, wykształciły się różne warianty strojów ludowych. Ich nazwy pochodzą najczęściej od dużych miejscowości kościelnych w regionie: od Muskau, dzisiejszego Bad Muskau, od Nochten, Klitten i Schleife. Jednak nie tylko stroje ludowe różniły się, mówiono również innymi dialektami. Stroje ludowe w regionach Bad Muskau, Klitten i Nochten nie są już zakładane na co dzień, więc określa się je jako „stroje ludowe ze skrzyni”.

Serbołużycki język, kultura, zwyczaje i pielęgnowanie tradycji są jeszcze dzisiaj silnie zakorzenione w wioskach wspólnoty Schleife. Do najważniejszych obyczajów w ciągu roku należą „ptasie wesele”, zapusty, ozdabianie jajek wielkanocnych, przynoszenie wody wielkanocnej, toczenie pisanek, palenie czarownic, drzewko majowe, jazda konna, dzieciątko i ciastka w formie zwierząt.